صدای کشمیر

قبل از خواندن گزارشی که در 21 آبان از وضعیت کشمیر در پیج ایسنتاگرام صدای کشمیر و سایت کشمیرنامه منتشر شد:

5 آگوست برابر با ۱۴ مرداد، پارلمان هند با درخواست دولت مبنی بر لغو ماده ۳۷۰ قانون اساسی و هم چنین لغو خودمختاری ایالت جامو و کشمیر موافقت و آن را تصویب کرد. پیش از آنکه دولت هند این ماده را لغو کند, هزاران نیروی نظامی دیگر به ایالت جامو و کشمیر اعزام شدند.  که در حال حاضر کشمیر به بزرگ ترین منطقه نظامی دنیا تبدیل شده است. محاصره امنیتی که سبب سرکوب هر گونه اعتراض مردمی شده است.

اگرچه در حال حاضر، برخی محدودیت‌های ارتباطاتی مربوط به تلفن ثابت در دره کشمیر برداشته شده است که البته این ارتباطات نیز محدود و در شرایط کنترل شده ای است اما همچنان ممنوعیت های اینترنتی، تلفن همراه و ممنوعیت فعالیت رسانه ای برقرار است.

در صد روز گذشته بخش آموزشی کشمیر در بدترین شرایط به سر برده است. تعطیلی تمام مدارس و دانشگاه ها و تبدیل شدن بعضی از این مکان ها به کمپ هایی نظامی سبب شده است که دانش آموزان و دانشجویان سه ماه از مهم ترین فرصت تحصیلی خود را ازدست بدهند. وضعیت اقتصادی کشمیر به علت تعطیلی و حکومت نظامی طولانی خسارت دیده است و وضعیت سلامتی مردم چه از نظر جسمی و چه روانی با مشکلات بسیاری روبرو شده است.

گزارش زیر که به نقل از شبکه الجزیره منتشر شده است گوشه ای از شرایط عمومی مردم کشمیر را در صد روز گذشته به تصویر کشیده است:

۵ آگوست برابر با ۱۴ مرداد، روزی که پارلمان هند، ماده ۳۷۰ قانون اساسی را لغو کرد، سربازان هندی به منطقه لال چوک شهر سرینگر وارد شدند. مردم شهر سرینگر تا ظهر آن روز هیچ اطلاعی از آنچه در دهلی می گذشت، نداشتند و تنها چیزی که در کشمیر به چشم می خورد تعطیلی و اعلام حکومت نظامی و حضور گسترده نظامیانی بود که ایالت جامو و کشمیر به خصوص دره کشمیر را تبدیل به قلعه ای نظامی کرده بودند و هر گوشه آن سربازی به چشم می خورد.

دو روز قبل از اعلام شرایط ویژه در کشمیر، دولت هند با انتشار اخباری به همه زائران هندویی که برای زیارت معبد به هند آمده اند و همه دانشجویان غیر کشمیری و کارگران و توریست ها هشدار داد که دره کشمیر را ترک کنند. هرج و مرج تمام دره را فراگرفت. کارگری غیر کشمیری می گوید: من این شهر و مردمش را دوست دارم و میل ندارم اینجا را ترک کنم اما باید به خاطر شرایط جدید باید به زادگاه خودم برگردم.

چند روز بعد یعنی در ۱۱ آگوست، همزمان با فرا رسیدن عید قربان و ترس دولت مبنی بر گسترده شدن اعتراضات مردمی، شرایط امنیتی شدت بیشتری گرفت. محمد رمضان از اهالی کشمیر می گوید: پلیس به مسئولان هر منطقه گفتند نباید نماز عید به صورت گروهی در مساجد برگزار شود.

پناهگاه ها و کمپ های نظامی یک شبه در مدارس و دانشگاه های شهر ساخته شد و سربازان موسسات آموزشی دره کشمیر را اشغال کرد. دولت در اطلاعیه های بازگشایی مدارس را اعلام می کرد اما والدین نمی توانستند در این شرایط نظامی و قطع راه های ارتباطی و حضور گسترده سربازان در گوشه گوشه کشمیر، اجازه دهند که فرزندانشان به مدرسه بروند.

استفاده از گلوله های ساچمه ای توسط نیروهای هند برای مهار اعتراضات در دره کشمیر به طور بی سابقه ای افزایش یافت. گلوله های شلیک شده به معترضین غیر مسلح سبب صدمات شدید و حتی کوری شدند. تعداد زیادی از افراد ، از جمله پسران و فرزندان جوان مجروح شدند.

جوانان در مناطق مختلف علیه حضور نیروهای نظامی هند اعتراض می کردند و تنها سلاح آنان در برابر نظایمان مسلح، پرتاب سنگ  بود.

در روزهای ابتدایی، نیروهای نظامی با حمله به خانه مردم بسیاری از جوانان را بازداشت کردند که بر اساس گزارش فعالان هندی دولت هند حدود ۱۳ هزار جوان و نوجوان را در دره کشمیر بازداشت کرد که تعدادی از این جوانان هنوز در بازداشت به سر می برند. مادر رفیق وانی می گوید: فرزندش که دانشجوی مدیریت است در حمله شبانه نیروهای نظامی در تاریخ ۸ آگوست تحت قانون PSA  بازداشت و به زندانی در خارج از دره کشمیر منتقل شد و از آن زمان تاکنون هر لحظه منتظر بازگشت فرزندش است.

غلام محی‌الدین میر, کشاورز کشمیری از وضعیت بد کشاورزان کشمیری بعد از لغو ماده ۳۷۰ می گوید. تا قبل از این وضعیت محصولات باغ سیبش را به تاجری هندی می فروخت اما با لغو ماده ۳۷۰، نه تنها قیمت محصولاتشان کاهش یافت بلکه نمی توانستند محصولات خود را بفروشند.

در بعضی موارد افراد ناشناس جعبه های سیبی را که قرار بود به خارج از دره کشمیر ارسال شود، نابود می کردند و گاهی به کامیون داران حمله می کردند. و کشته شدن پنج کارگر غیرکشمیری در جنوب کشمیر بر ناامنی اقتصادی در دره کشمیر افزود و زندگی ۳ و نیم میلیون نفر را که شغل آنها در ارتباط با صنعت سیب در کشمیر است دچار بحران کرده است.

گزارش‌ها حاکی از افزایش مشکلات مربوط به سلامت روانی در میان ساکنان منطقه کشمیر است. روان شناسان می‌گویند: حکومت نظامی و خارج شدن زندگی مردم از حالت عادی و طولانی شدن چنین وضعیتی، بر سلامتی روانی مردم کشمیر تاثیر بسیاری گذاشته است و مواردی مانند اضطراب، استرس، افسردگی و مسائل دیگر را در بین عموم مردم گسترش چشم گیری دارد.

در چنین شرایطی، بعضی از جوانان کشمیری برای کمک به وضعیت تحصیلی دانش آموزان، مراکز آموزشی رایگان را در بعضی خانه ها و مناطق ایجاد کردند. بلال احمد جوان کشمیری می گوید: به همراه سه نفر از دوستانم، از والدین می خواستیم که فرزندان خود را برای آموزش رایگان نزد ما بفرستند”

جدای از اینکه عاملان این حوادث مشخص نیست و به دلایل مختلف صورت می گیرد و گمانه زنی درباره عاملان این قبیل حوداث بسیار است اما  مساله مهم این است که تا کنون حضور نیروهای نظامی هند در ایالت جامو و کشمیر ولو به صورت ظاهری هم نتوانسته است از جان مردم عادی کشمیر حفاظت کند. سوالی که در ذهن مردم کشمیر وجود دارد این است که اگر خود سرویس های امنیتی هند پشت این قضایا برای جلوه دادن حضور تروریست ها در کشمیر نیستند؛ چرا هند با حدود ۷۰۰ هزار تا یک میلیون نیروی نظامی در کشمیرقادر به حفاظت از جان مردم کشمیر نیست؟»

صنعت گردشگری کشمیر که از مهم ترین صنعت های اقتصادی این ایالت است بعد از لغو ماده ۳۷۰ دپار بحران شدید شده است. عبدالرشید که در دریاچه دل شهر سرینگر قایقرانی می کند می گوید: این روزها شاهد فصلی تاریکی در اقتصاد کشمیر هستیم و دراین شرایط کسب و کار خود را از دست داده ایم.”

منبع: سایت کشمیرنامه kashmirnameh.com

www.aljazeera.com

درد حماقت از دید ابوریحان بیرونی
بدون شک، یکی از متفاوت ترین کتابهایی که در تمدن اسلامی نوشته شده است، کتاب تحقیق ما للهند» ابوریحان بیرونی (م 440) است، دانشمندی شاخص، که خودش نیز منحصر بفرد است. اهمیت این اثر، در گزارش عالمانه، میدانی و بیطرفانه ای است که از باورهای مردمان هند دارد، کاری سترگ که جدای از پژوهش و تحقیقی که در آن است، با افق دیدی باز و عمیقا علمی نوشته شده است. در روزگاری که حتی تا ده قرن پس از آن، بسیاری از مردم، نمی توانند خارج از دایره تنگ دانسته ها و باورهای خود فکر کنند، او کوشیده است تا از بیرون، به فرهنگ و آیین مردمی با دقت نگاه و آن را گزارش کند و چنین اثر گرانبهایی را بیافریند. کدام کتاب از میان کتب ملل و نحل مسلمانان را می توان یافت که با چنین افق دیدی و با چنین نگاه بیطرفانه ای نوشته شده باشد؟ اگر توانسته بودیم نگاه بیرونی را به علم داشته باشیم، مسلما سرنوشت متفاوتی از آنچه امروز داریم، داشتیم.
و اما مقدمه این اثر، حاوی نکات مهمی است. توضیحات وی در باره مردم هند، زیان و دین آنها، و یادآوری نکاتی که می بایست، پیش از ورود به بحث به آنها توجه داشت. هر جمله این مقدمه، حاوی درسی آموختنی است. یکی از این نکات، این است که قوم هندی، از سر حمق» در روزگار وی، خود را آینه تمام نمای حقیقت و واقعیت می داند. به هیچ چیز جز خود باور ندارد، و فکر می کند، هر آنچه از پادشاه و عالم و زمین و خوبی و هرچیز دیگر، تنها در میان آنان است و بس. گویی سایر مردم عالم، مشتی بی عقل و نادان هستند. هیچ شهری به جز شهرهای آنها نیست. تمام حقایق عالم، در میان دانسته های آنهاست. او نام این تصور را درد حمقی می داند که درمان ندارد.
و حمق دردی است که آن را درمانی نیست، و آن این است که آنان [هندیان] اعتقاد می دارند که زمین، زمین آنان است، و نژاد نژاد ایشان، و ملوک آنان، سروران ملوک اند، و دین، دین آنان است. دانش همان است که ایشان را است. و از این رهگذر، خویشتن بزرگ می دارند و به عُجب می افتند، و نادان می گردند. و افزون بر این گمان نمی دارند که بر روی زمین، شهری باشد جز شهرهای آنان، و مردمانی باشند جز مردمان آنها، یا مردمان دیگر را نیز دانایانی باشند، بدان پایه که چون بشنوند که به خراسان و پارس، دانا یا دانایی هست، بر پایه این آفت، گوینده را جاهل انگارند و تصدیق او نکنند. (تحقیق ما للهند، ترجمه استاد صدوقی سها، ص 13).

رسول جعفریان

رد_پای_جنایات_هند_در_کشمیر:
گلوله های ساچمه ای یکی از خطرناک ترین سلاح های تسلیحاتی است که علیه تظاهرکنندگان مردمی کشمیر مورد استفاده قرار می گیرد. گلوله هایی از جنس سرب که در هنگام شلیک بیش از 500 ساچمه فی را در فضای پیرامون خود منتشر می کند و کنترل آنها غیر ممکن است. دولت هند این ادعا را دارد که تنها راه ممکن برای کنترل آشوب ها و اعتراضات استفاده از این سلاح است. سلاحی که منجر به کشته و زخمی شدن صدها نفر از مردم کشمیر از سال 2016 تا کنون شده است.
طیق گزارش رسمی پارلمان کشمیر در فاصله جولای 2016 تا آگوست 2017 حدود 17 نفر بوسیله گلوله های ساچمه ای کشته شدند و طبق گزارش کمیسیون حقوق بشر کشمیر بیش از 1700 نفر در سال 2016 مجروح شدند که 700 نفر آنها از ناحیه چشم دچار آسیب و نابینایی از یک چشم یا هر دو چشم شدند.
در دسامبر 2016، دادگاه عالی ایالت جامو و کشمیر از دادگاه عالی هند درخواست کرد که ممنوعیت استفاده از این سلاح ها را اعلام کند اما به دلیل اینکه سایر روش ها برای سرکوب مردم کشمیر ناکارآمد ارزیابی شده بود، این درخواست رد شد.
این گزارش ها مربوط به قبل از لغو خودمختاری ایالت جامو و کشمیر بود، زمانی که حداقل هایی برای رسیدگی به جنایات دولت هند در ایالت جامو و کشمیر وجود داشت، هر چند آن پیگیری ها منجر به نتیجه عملی نمی شد. اما در حال حاضر با لغو خودمختاری ایالت کشمیر و کنترل مستقیم ایالت توسط نخست وزیر هند، هیچ مرجع حقوقی اجازه تهیه گزارش و شکایت علیه جنایت های نظامیان هند را در ایالت جامو و کشمیر ندارد

این نشست در حالی برگزار شد که اخبار منتشر شده از کشمیر حاکی از بازداشت بیش از 1300 نفر در کشمیر است. دولت هند با حاکمیت حزب راست گراها سعی دارند، هم چنان مانع از ایجاد ارتباط کشمیری ها با دنیای خارج شوند. برخی از خبرگزاری های هند نیز گزارش هایی از بازداشت نوجوانان و ن منتشر کرده اند. شاهدان گفته اند نیروهای نظامی با گلوله ساچمه ای به طرف مردم حمله کرده اند و تعداد زیادی زخمی شده اند. صد ها نفر این گزارش ها را تایید کرده اند در حالی که آن ها از ترس نیروهای نظامی هند جرات نداشتند جلوی دوربین صحبت کنند و فعالیت رسانه ای متوقف است

"ظالمان علیه ما متحد هستند و اگر ما نیز با هم متحد شویم مبارزات‌مان قوی‌تر خواهد شد."
.
جنبش BDS روز سه‌شنبه بیانیه‌ای را در همبستگی با کشمیر اشغالی منتشر کرد.
که این بیانه ضمن بیان اینکه وحشی‌گری نیروهای نظامی هند نسبت به کشمیری‌ها تداعی‌کننده رفتار جنایت‌بار اسرائیل در برابر فلسطینی‌ها است، یادآور می‌شود دولت هند مدت هاست که جا پای اسرائیل گذاشته و همان مسیر را دنبال میکند